Historia radomskiej komunikacji podmiejskiej (cz. 2)

 

Radomska komunikacja podmiejska (1984-1989)

Od zmiany granic administracyjnych Radomia
do powstania Dworca Linii Podmiejskich

    Rok 1984 był rokiem dużych zmian. Na 30-lecie funkcjonowania przedsiębiorstwa, zmieniono jego nazwę z WPKM ponownie na MPK. Przedsiębiorstwo, które dotąd podlegało wojewodzie radomskiemu, odtąd podlega prezydentowi Radomia. Z ówczesnych statystyk wynika, że 230 autobusów (w tym 70 wielkopojemnych, przegubowych marki Ikarus 280.26) pokonywało rocznie ok. 12 mln km przewożąc ok. 96 mln pasażerów. Funkcjonowało wówczas 9 linii podmiejskich. 

    Na Obozisku na części targowiska prowadzono handel żywcem. Przeniesiono go na Koniówkę pod Las Kapturski przy ul. Folwarcznej. Zwolniony teren przy ul. Wernera przeznaczono na Dworzec Linii Podmiejskich, który przeniesiono z pl. Zwycięstwa (ob. pl. Jagielloński). Miał być bardziej cywilizowany, z zapleczem socjalnym dla kierowców oraz z zadaszeniem stanowisk dla pasażerów (wiatą).

    Radom zmienił swoje granice administracyjne, które obowiązują do dziś. Zwiększył swoją powierzchnię do obecnych 111,8 km2 (25. miejsce w Polsce, stolica Polski - Warszawa - ma 517,9 km2, 7. miejsce wśród stolic w Europie). Radom - pod względem powierzchni jest większy niż 6 stolic krajów Unii Europejskiej (Nikozji na Cyprze - 111 km2, Paryżu we Francji - 105,4 km2, Kopenhagi w Danii - 88 km2, Lizbony w Portugalii - 84 km2, Luksemburgu - 51,46 km2 oraz Valetty na Malcie - 0,55 km2).

    W granicach administracyjnych Radomia, od 1984 r. znalazły się dotychczasowe wsie w całości: Firlej, Huta Józefowska, Janiszpol, Józefów, Kierzków, Kończyce, Krychnowice, Krzewień, Mleczna, Nowa Wola Gołębiowska, Nowiny Malczewskie, Stara Wola Gołębiowska, Wincentów i Wólka Klwatecka; oraz w części: Rajec Poduchowny, Sadków i Wielogóra.

    Podjęto decyzję o odzieleniu i usamodzielnieniu się Zakładu w Pionkach.

    Na Żakowicach trwały prace przy budowie nowej zajezdni MPK. Powstał biurowiec przy ul. Wjazdowej. Do Makowa (gm. Skaryszew) uruchomiono linię podmiejską M, która dowoziła pracowników tamtejszego Zakładu Przetwórstwa Spożywczego. Na terenie gm. Zakrzew pojawiły się dwie kolejne linie podmiejskie: CZ, jako - skrócone do Zakrzewa - wzmocnienie linii C oraz H do Cerekwi. Funkcjonowało również sporo linii lokalnych radomskiego PKS.

    W lipcu 1986 r. powstała kolejna linia podmiejska - L do Jastrzębi. Linię 1 skrócono z Kiedrzyna do pętli przed bramą lotniska (Sadków Lotnisko), a wzamian wydłużono do Kiedrzyna linię 1 BIS.

    W maju 1988 r. oddano do użytku Dworzec Linii Podmiejskich. Składał się on z 12 stanowisk, kasy biletowej i poczekalni dla pasażerów oraz punktu socjalnego dla kierowców, a wszystko to pod wiatą.

    W 1989 r. uruchomiono kolejny wariant podmiejskiej linii F - tym razem do Składnicy Maszyn Rolniczych Agroma w Wierzbicy. 

    Rok 1989 był rokiem upadku PRL i powstania III RP. W Radomiu istniało wówczas 15 linii podmiejskich, tj. A, B, C, CZ, D, E, F, G, H, J, K, L, M, R i S. Gospodarka regulowana rozpoczęła proces ewolucji do gospodarki rynkowej. Miało to swoje smutne konsekwencje dla przemysłu radomskiego, kombinatu w Wierzbicy, transportu kolejowego i samej radomskiej komunikacji podmiejskiej.